Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση αποτελεί πολύ συχνό πρόβλημα κατά το πρώτο έτος της ζωής. Οι συχνότερες εκδηλώσεις στα βρέφη είναι αναγωγές (γουλίτσες προς τα έξω), έμετοι και ανησυχία ενώ αν η κατάσταση είναι βαριά, υποθρεψία (γιατί το μωρό αρνείται λόγω φόβου την τροφή), πνευμονία από εισρόφηση, αναπνευστικός συριγμός, οισοφαγίτιδα με αιμορραγία και αναιμία. Σε σπάνιες περιπτώσεις η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση είναι δυνατό να συνοδεύεται από άπνοια ή βραδυκαρδία.

Η εξέταση που θέτει την οριστική διάγνωση της νόσου είναι η καταμέτρηση του pH του οισοφάγου επί ένα 24ωρο (pHμετρία), με την οποία υπολογίζεται το % ποσοστό του χρόνου στον οποίο το pH του οισοφάγου είναι μικρότερο του 4, όπως επίσης και η διάρκεια των επεισοδίων των αναγωγών.

Η ήπια έως μέτρια παλινδρόμηση μπορεί να αντιμετωπιστεί με συντηρητική θεραπεία, η οποία συνίσταται σε αύξηση της πυκνότητας του χορηγούμενου γάλακτος με την προσθήκη αλεσμένων δημητριακών.

Η τοποθέτηση του βρέφους σε πρηνή θέση, με κλήση 30° προς τα άνω, αμέσως μετά τη σίτιση, συνιστάται από πολλούς γιατρούς, αλλά πλέον η χρησιμότητά της αμφισβητείται.

Η απουσία ανταπόκρισης μετά από 4-6 εβδομάδες συντηρητικής αγωγής, τα υποτροπιάζοντα επεισόδια πνευμονίας, η υποθρεψία, η υποτροπιάζουσα οισοφαγίτιδα με σχηματισμό στένωσης και η βαριά άπνοια, αποτελούν ενδείξεις χειρουργικής αντιμετώπισης του προβλήματος.

Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως, η νόσος υποχωρεί έως το 18ο μήνα της ηλικίας.

Πηγή: Βασική Παιδιατρική Nelson